PolskiDługa droga, część II - Niemiecki proces legislacyjny
W powyższym artykule wyjaśniono, w jaki sposób należy przeprowadzać kontrole w związku ze zmianami w przepisach, które mogą wpłynąć na proces europejski. Dyrektywa jest normą, która w pierwszej kolejności przenosi państwa członkowskie do ustawodawstwa krajowego. Na tej podstawie opracowano szereg szczegółowych procedur mających na celu ograniczenie ryzyka, które można znaleźć w Niemczech.
Podział kompetencji
Podstawowe zasady procesu legislacyjnego określa Ustawa Zasadnicza. W Niemczech ustawy mogą być uchwalane zarówno przez Federację, jak i przez kraje związkowe. Zasadniczo tylko kraje związkowe są uprawnione do stanowienia prawa. Ustawa Zasadnicza uznaje jednak wyjątki. Ustawa Zasadnicza przyznaje rządowi federalnemu wyłączne uprawnienia, co oznacza, że tylko rząd federalny może uchwalać ustawy dotyczące określonych dziedzin życia, lub uprawnienia konkurencyjne. Ustawodawstwo konkurencyjne oznacza, że kraje związkowe mogą działać tylko wtedy, gdy federacja nie skorzystała ze swojego prawa do stanowienia prawa.
Często kwestie wymagające regulacji dotyczą kilku kompetencji. W takich przypadkach Federacja lub kraj związkowy muszą być odpowiedzialne za cały proces legislacyjny. Niewielkie ingerencje w kompetencje zagraniczne są jednak dopuszczalne, jeśli dotyczą tylko przygotowania lub wdrożenia rozporządzenia. Prawnicy mówią wówczas o kompetencjach aneksowych.
Projekt ustawy o ochronie sygnalistów dotyczy na przykład prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa karnego. Rząd federalny ma kompetencje ustawodawcze we wszystkich tych obszarach. Jest on zatem odpowiedzialny za uchwalenie ustawy o ochronie sygnalistów.
Prawo inicjatywy ustawodawczej
Federalny proces legislacyjny odbywa się pomiędzy trzema instytucjami państwowymi: Bundestagiem, Bundesratem i rządem federalnym. W przeciwieństwie do szczebla europejskiego, każdy z tych tzw. organów może zgłaszać propozycje nowych ustaw. W praktyce jednak projekty ustaw często pochodzą od rządu federalnego, ponieważ ma on bardzo kompetentną podstrukturę techniczną w postaci ministerstw.
Na przykład projekt ustawy o ochronie sygnalistów pochodzi z Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości. Jeśli taki projekt ustawy pochodzi od rządu federalnego, musi on najpierw przekazać projekt do Bundesratu. Bundesrat może następnie skomentować projekt.
Projekt ustawy o ochronie sygnalistów znajduje się obecnie w tej fazie. Zazwyczaj zainteresowane grupy zawodowe również zgłaszają uwagi po opublikowaniu projektu ustawy, w przypadku ustawy o ochronie sygnalistów, na przykład Niemiecka Izba Adwokacka. Termin zgłaszania uwag przez kraje związkowe i stowarzyszenia upływa 11.05.2022 r.
Głosy
Następnie Bundestag głosuje nad ustawą. Co do zasady, ustawa jest przyjmowana większością głosów posłów biorących udział w głosowaniu. W szczególnych przypadkach musi być jednak spełniony specjalny warunek kworum. Na przykład, jeśli Ustawa Zasadnicza ma zostać zmieniona, dwie trzecie wszystkich posłów musi głosować za.
Jeśli Bundestag przyjmie propozycję, Bundesrat musi być w to zaangażowany. Bundesrat składa się z deputowanych wybranych przez rząd każdego kraju związkowego. W szczególnych przypadkach Bundesrat musi zatwierdzić projekt ustawy. Procedura ta jest zatem nazywana procedurą zgody. Taką procedurą jest również projekt ustawy o ochronie sygnalistów.
W większości przypadków Bundesrat może jednak zgłosić sprzeciw wobec ustawy przyjętej przez Bundestag w ciągu dwóch tygodni. Bundestag może z kolei uchylić ten sprzeciw. Zamiast zatwierdzać lub odrzucać ustawę, Bundesrat może również zwołać komisję mediacyjną. Komisja ta składa się z członków Bundestagu i Bundesratu i ma na celu osiągnięcie porozumienia między różnymi instytucjami.
Wykonanie
Wreszcie, prawo musi zostać wykonane i ogłoszone. Odpowiedzialny za to jest prezydent federalny. Musi on podpisać ustawę po jej uchwaleniu. W przypadku nieprzestrzegania procedury legislacyjnej lub oczywistego naruszenia Ustawy Zasadniczej, może on odmówić wykonania ustawy. Ustawa jest następnie publikowana w Federalnym Dzienniku Ustaw. Strona internetowa niemieckiego Bundestagu oferuje jednak archiwum online, w którym można z wyprzedzeniem prześledzić wszystkie etapy prac parlamentarnych nad ustawą.
Ustawa wchodzi w życie po zakończeniu procesu legislacyjnego. Dopiero od tego momentu zaczyna obowiązywać. Ustawa Zasadnicza przewiduje, że same ustawy określają datę ich wejścia w życie. W przypadku braku takiego przepisu, ustawa wchodzi w życie dwa tygodnie po jej opublikowaniu w Federalnym Dzienniku Ustaw.
Wnioski
Niemiecka procedura legislacyjna jest bardzo podobna do procedury Unii Europejskiej pod względem procesu i zaangażowanych podmiotów. Zamiast instytucjonalnego trójkąta Komisji, Parlamentu i Rady Ministrów, obecnie współdziałają ze sobą rząd federalny, Bundestag i Bundesrat. Jednak w przeciwieństwie do poziomu europejskiego, wszystkie trzy organy mają w Niemczech prawo inicjatywy. Projekt ustawy o ochronie sygnalistów nie osiągnął jeszcze gorącej fazy głosowania. Przede wszystkim zatwierdzenie przez Bundesrat jest decydującą przeszkodą, ponieważ konstelacje rządów krajowych różnią się od rządzącej koalicji sygnalistów świetlnych w rządzie federalnym.
Ansvarsfraskrivelse
Indholdet på vores hjemmeside er kun beregnet til generelle informationsformål og udgør ikke juridisk rådgivning. Oplysningerne på vores hjemmeside kan ikke og er ikke beregnet til at erstatte individuel juridisk rådgivning fra en advokat. Vi garanterer ikke, at oplysningerne på vores hjemmeside er korrekte, fuldstændige eller opdaterede.